- Bir zamanlar satın aldığım, unuttuğum ve kendi haline bıraktığım kitaplarımla daha fazla zaman geçirmem gerektiğini hissettiğim öylesine bir anda elime Margaret Mazzantini'den Parıltı geçiverdi ve iyi ki geçmiş. İtiraf etmem gerekirse içeriğine şöyle bir göz gezdirdiğimde fazla bir beklentim yoktu bu kitaptan. Ancak sadece birkaç sayfa okumam hikayenin beni içine çekmesi için yeterliydi. Şimdiye dek çok az kitapta bu hissiyatı deneyimledim: Kitapla bir bütün olmak. Parıltı, bunu hem konusuyla hem de olayları anlatış biçimiyle başardı. Konusuna değinecek olursam; Guido ve Costantino çalkantılı ergenlik yıllarında hem kendilerini hem de cinsel kimliklerini keşfetmeye çalışan iki erkek. Bir şekilde karakterlerimiz inişli çıkışlı, yıllarca sürecek bir ilişki içine giriyorlar. Zaman zaman vazgeçişlerin olduğu bu ilişki her seferinde yeniden alevleniyor. Belirli bir güne dek. Kitapla alakalı beni tatmin etmeyen ufak tefek sıkıntılar oldu. Olaylara Guido'nun gözünden izlediğimizden Costantino'nun yaptığı çoğu davranış benim için çok üstü kapalı ve manasız kaldı. Sonlara doğru neden olabilecek bir durumu öğrenmiş olsak dahi, anlamlandıramadım. Spoi(!): Daha farklı, daha tatmin edebilecek bir sonu da beklerdim açıkçası. Onun dışında okunması gereken, kayıp giden, bana zamanı unutturan bir kitaptı.

ParıltıMargaret Mazzantini · Doğan Kitap · 201748 okunma

·

92 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

zeynep