Tezer Özlü.. Okuduğum ikinci kitabıydı. Yazılarında insanı çok etkileyen, herkesin içinde bulunan bam teli dediğimiz o boşluğa dokunan bir şey var. Bir cümlesini okuduğunuzda duraksayıp, evet benim de böyle hissettiğim zamanlar oldu ama neden böyle ifade edemedim ki? diyorsunuz kendi kendinize, en azından ben bir sayfada birkaç kez böyle düşünürken buldum kendimi. Var olmanın ağırlığı ve acısıyla yaşadığı için intiharla ya da yaşam ve ölüm arasındaki bir yerle ilgili yazıları var bolca. Fazla anlamanın, hissetmenin acı verdiğini anladığında onun yaralarını saracak tek şey yazmaktı belki de. "Tanımadığın sürece her acı dayanılabilir." diye yazmış. Okudukça acıları ne kadar iyi tanıdığına şahit olmak beni bile acıttı. Dünya ağrısı tam olarak bu sanırım; yaşadığı zamana, bu dünyaya kendini ait hissetmeme duygusu. Nerede olsa içinde bir boşluk, dalıp giden bakışlar, kulaklara sürekli neden? çınlaması.. Tezer Özlü okudukça aklıma Edip Cansever'in şu dizeleri dolandı; "bana verilen bu armağandan çıldırıp yitmemek için iki kişi gibi kaldım birbiriyle konuşan iki kişi"

Eski Bahçe Eski SevgiTezer Özlü · Yapı Kredi Yayınları · 20183,450 okunma

·

532 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.