Bir kuzgun evinden çok uzaktaki okyanusu merak eder ve yola düşer. Yolda türlü badireler başına gelir. Kanadı yara alır ve uçamaz. O de yürüyerek hedefine varmaya çalışır. Varır da. Okyanusuna tadına bakar. Kanadı yara aldığı için artık eski yuvasına geri dönemez. O da yere yuva yapar ama o yuva kertenkelenin yuvasının deliğinin ağızdır. Kertenkele onu görünce kızar. O de kertenkeleye kızar. Sonra dost olurlar. Kuzgun başından geçenleri anlatır. Arada bir de martı hikayesi vardır. Bir martı sürüsü göç ederken aslında martıları göç etmediğini öğrenip yerleşik hayata geçerler. Kış çetin geçse de kışı atlatırlar ama baharda suyun üstündeki yeşil sıvıdan çoğu ölür. Bir martı hariç. Çünkü o başka yerde yemek yemiştir. Sonra o martı ile kuzgun karşılaşır. Başından geçenleri anlatır. Kertenkele ile kuzgunun yolları ayrılır. Uzun zaman birbirlerini görmezler. Özlem duyarlar. Kertenkele kuzgun zannettiği kuşa yem olur. Kuzgun da kertenkeleyi görmeye geldiğinde onu başkasına yem olurken görür. Kitap çocuk kitabı olsa da o kadar derin anlamlar içeren cümlelere sahip ki…Sanki yas tutmuş ve bunu her zerresine kadar yaşamış biri yazmış. Yetişkinler okursa daha çok ders çıkarır kendine. Kuzgun zaten bir metafor. Kendi içsel yolculuğuna çıkan birini temsil ediyor.

Eski Dostum KertenkeleEmine Arlı · Timaş İlk Genç · 202241 okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nakkasglu