Hasta bir ümit sağlam bir yeisten daha fenadır.
Dert etme iyiyim ben...
Ara sıra mahşer;
Ara sıra yaşama hırsı...
•••
Peyami Safa’nın daha öncesinden okuduğum Dokuzuncu Hariciye Koğuşu ve Cingöz Recai serisinden çok daha farklı bir pencereden bakan Mahşer, sıklıkla görmediğimiz, duymadığımız bir konuyu ele alıyor; Birinci Dünya Savaşında İstanbul’u!
Kısaca konudan söz etmek gerekirse; Cephede sekiz yıl boyunca vatanı, milleti ve insanları için hiç gocunmadan savaşıp ve Çanakkale’de Gazi olan Nihat’ın binbir ümitle geldiği İstanbul’u, sonrasında yaşadığı zorluklardan ve hayal kırıklıklarından bahsedilmiş diyebilirim. Anlatılan bu zavallı hayatın gerçekleri yüzümüze feci bir şekilde çarpıyor. Fakirlik, ahlaksızlık, ruhi bunalım öyle gerçekçi ve öyle açık sözlülükle anlatılmış ki, okuyucununda bu ortama ‘gerçek mahşer’ demesi en doğalı oluyor.
•••
Kitabı okurken yıllar önce Türkçe Hocamızın bizlere verdiği bir ödev aklıma geldi; müsaadenizle bu anımı sizlerle paylaşmak istiyorum. Ödevimiz, Birinci, İkinci ve Kurtuluş Savaşlarında Şehit ve Gazi olan dedelerimizin dilinden biz gençlere yazdığı bir mektuba cevap yazmaktı. Birçoğu gibi ben de yazdığım mektubumda şu anki halimizin ne kadar mutlu, huzurlu, onların çabasını boşa götürmemiş bir yaşamımız olduğundan bahsetmiştim. Hocamız o mektupları okuduğunda gerçekçi olmadığımızı, hayal dünyamızı yazdığımızı söylemişti. O zamanlar o kadar şaşırmıştım ki yıllar geçmesine rağmen hiç unutamadım. Ancak bu kitap onun ne kadar haklı olduğunu bana tamamiyle gösterdi. Maalesef…
•••
Kitap bana bir de Şener Şen’in Namuslu filmini hatırlattı. Oradaki gibi bu kitapta da namuslu olmak ve ahlaka uygun yaşamak, mahşerde yaşamayı gerektiriyor. Maalesef…
•••
Ve kitap aşk yönüyle bana İçimizdeki Şeytan kitabını hatırlattı ki benim ilk ve bir tanecik gözdem İçimizdeki Şeytan olduğu için bu kitaptaki aşk meselesini pek sevemedim ve bu da kitabın benim gözümdeki değerini azalttı. Bu kitapta gerçekler ve bunalımlar çok fazla olduğu için biraz sıkıldığımı da söyleyebilirim.
•••
Tüm bunlara ilaveten çok üzüldüğüm bir konu da ülkemizin ve gençliğimizin durumunun pek değişmemiş olduğunu görmek… Savaşta, insanların en bedbaht olduğu zaman ile şu anki zaman aradında pek fark görememenin üzüntüsü içerisindeyim. Hele fakirliğin iyi yanlarını görmeye çalıştığı zamanları ve ülkenin sosyetelerinin yaptıkları ahlaksızlıkları ve hilekarlıkları gördükçe bugünümüze ne kadar benzediğini düşündüm durdum…
•••
Genel olarak şunları söyleyip sözlerime son vermek istiyorum: O kadar duygu yüklü bir eser ki, günlerdir bitirmiş olmama rağmen tam olarak sevip sevmediğimi ve neler hissettiğime bir türlü karar veremiyorum. Ancak bir sözcük ile anlatmak gerekirse bu sözcük ‘GERÇEKLER’ olur. Ve gerçeklerle yüzleşmek en güzel hakikattir. Kitapta dediği gibi; Hasta bir ümit sağlam bir yeisten fenadır…
Buraya kadar okuyan herkese teşekkür ederim. Benim kırık dökük sözlerimin kusuruna bakmayın.
Son olarak bu kitabı okumama vesile olan saygıdeğer 
nalkan’ a teşekkür ediyorum.
Huzurla kalın…
··
525 görüntüleme
Gerçekten de 
Mahşer, Peyami Safa'nın en az 
Matmazel Noraliya'nın Koltuğu ve 
Yalnızız'ı kadar etkileyici bir eser. Yazdığım inceleme kitabı okumanıza vesile olduysa ne mutlu bana. Kaleminize sağlık.👏📚
Kaleminize sağlık. Üzerinde ne kadar durulsa az bir mevzu. Acılar anlatılanlar derine işleyince insan kararsız kalıyor eseri değerlendirmede. Başka incelemelerinizi takipte olacağım 🌼
Kesinlikle çok haklısınız. Özellikle bazı kitaplar o kadar yoğun ki, aylar geçse bile yazdığım her şey benim duygu ve düşüncelerim için yetersiz kalıyor maalesef. Çok teşekkür ederim ☺️ ancak bu kitap hakkında mı yoksa başka kitaplar hakkında incemelemeleri mi kastettiniz acaba😊🤭
3 sonraki yanıtı göster
Evet yine sizden aldığım öneriyle Yalnızız kitabını da aldım. Sabırsızlıkla okumayı bekliyorum:) Teşekkür ederim. ☺️
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.