“Kazanmamak, kaybetmek demek değildir.”
Ah benim çocukluğum, en güzel, en mutlu günlerim. Nasıl da beni 40 yıl öncesine götürdü. Fakat şimdi bir veli ve öğretmen olarak kitapta yer almayan çok daha zor problemlerle karşı karşıyayız...
Ne okudum derseniz kısaca anlatmak isterim. Bu sefer kahramanlarımız iki çocuk; Ahmet ve Zeynep. İstanbul'da ilkokulda birlikte okurken Zeynep'in babasının işi gereği Ankara'ya gitmesi ile iki arkadaş ayrılırlar. Birbirlerine mektup yoluyla iletişim kuran iki çocuk; okul, aileleri ve o dönemin toplumsal yapısını bizlere anlatırlar.
Kitapta en çok toplumsal değişim, eğitim sistemi dikkatimi çekti. O dönem çocuk olmanın (bendeniz gibi) çok şanslı olduklarını düşündürecek güzel bir kitap. Bazen güldüm, bazen hüzünlendim çok da düşündüm. Ne ara bu kadar bozulduk diye...
Şimdiki Çocuklar Harika...Adı gibi ne güzel kitapsın sen... Ben çok beğendim. Anneler, babalar ve sevgili meslektaşlarım, 40 yaş üstü iseniz mutlaka okumanzı öneririm.
