Öne Çıkan Yorum
Bugün uzmanlık sınavı tercihlerinin son günü, üniversite sınavında şehir dışında okumayı tercih ederim diyememiştim, bu sınavda dedim. Insanlar haklı olabilir, kazanamadığım için, taşınırken sıkıntı çıktığı ve verilen sürede işe başlayamadığım için, ya da başka bir sebepten tekrar sınava hazırlanmam gerekebilir. Ama ben tercih etmediğim bir yere gitmektense yapmayı tercih ettiğim şeyi listeye yazdım. Sizin yorumunuzu okuyana kadar kitabı hiç böyle düşünmemiştim. İnsanlarla 'beni bunu yapmaya zorluyorsun' diye kavgalar edip aktif direnişe girerek kendimi çok yordum, ama hiç 'dediğini yapmayı tercih etmiyorum.' diyerek kenara çekilmeyi denememiştim.
Ama kitabın sonu öyle ki, insan aynı anda bir kaç şey isteyip tercih etmediği bir şeyi tercih ettiği bir diğer şey için yapabiliyor. Hayatın karmaşası burada. Kimseye 'istemiyorsan yapma' demek çözüm değil aslında, çünkü her şeyin birden çok yönü var ve biz o şeyleri bir yönüyle isteyip bir yönüyle istemeyebiliyoruz. Yani eğer bu kitap benim dilimde 'tercih etmiyorum' tabiriyle ilgili bir şey yapacaksa, o da beni böyle cümleler kuran insanların sonlarından korkutup itaatkar yapmak olur. Siz tam tersini düşünmüşsünüz, neredeyse eminim Herman Melville de sizin gibi düşünerek yazmış ama ben isteksizce yazı yazmayı açlıktan ölmeye tercih ederim. Herkesin içindeki yaşama içgüdüsü Bartleby ninki kadar düşük seviyelerde değil. Ama eğer üç kişi, beş kişi, on kişi, kendi ölümleri anlamına gelen durumlarda bile yapmamayı tercih etseydi, şu an geri kalanlarımız için Dünya daha az zorlamalarla dolu olurdu. Ama insan bütün dünyayı düşünemiyor, sadece kendi sonu gözünün önüne geliyor ve istekleri sebebiyle bir olumsuzluk yaşamamayı tercih ediyor. Bu sebeple ben kitabı biraz ütopik buldum, hiç birimiz sevmediğimiz bir işi yapmayacağız diye hayatımızı riske atmayız bence, bu sebeple kitap benim Bartleby ye benzer hareket etmeme sebep olamaz. İnsanların lügatlarına tercih etmek tabirini sokmaları yolunda ölemem.
Selamlar. Yazdıklarınız okuyunca aklımda tek bir şey canlandı. Mutlak yaşam mücadelesi. Yaşam başlı başına çok zor bir serüven. Bazılar sizin gibi çözüm odaklı bir enerji ile bunun üstesinden gelerek hayata uyum sağlarken , kimileri ise bile isteye, istemediği tercihlerin içinde yaşar. Bazıları da vardır ki radikal bir enerji ile aldığı kararın neticesi ne olursa olsun bununla yüzleşecek cesarete sahip bir şekilde direnişe geçer. Akıntıya karşı kürek çeker. Güneşi balçıkla sıvar. Taşıma su ile değirmeni döndürmeye çabalar. Ama günün sonunda akıntıya karşı kürek çekilmediğini, güneşin balçıkla sıvanmadığını ve taşıma su ile değirmenin dönmediğini anlar. Bartleby bir metafor. Yukarıda saydığım tercih şekilleri farklı olan tüm insanların metaforu. Eğer kişi, önündeki tercihlere uyum sağlamak zorunda hissediyorsa ölmüştür. Eğer başkalarının tercihini yaşıyorsa yine ölmüştür. Eğer kendi tercihi konusunda direniyorsa -ki bu çok nadir olur- ölümü çoktan göze almış demektir. Bunların hangisi doğrudur değerlendirmesini yapamam. Bilmiyorum da. Herkes hayattan beklenti durumuna göre seçimini yapar. Bu biraz da kâr-zarar ilişkisi gibidir. Tercih etmek istemediğim bir şeyi tercih etmek istediğim bir şey için yapmak benden ne alacak bana ne verecek. Bu tıpkı mutsuz bir evliliği devam ettirmeyi istemezken, çocuk faktörü yüzünden devam ettirmek gibi ya da dediğiniz gibi tercih ettiğiniz bir bölümü tercih etmediğiniz bir yerde okumak gibi. Bunun algoritmasını kişi yine kendi yaşama tarzı ve yaşamı görme biçimine göre değerlendirecek. Ve nihayetinde de herkes kendince haklıdır yaşam serüveninde. Değerli yorumunuz için teşekkürler.
“Oysa ne hüzünler saklıyorduk birbirimizden”. Öyle ya, kim bilir içerideki derdi... Kimi kitap var ki, okuyucu kitabı okudum sanır oysaki kitap okuyucuyu okur. Olmaz mı? Her şey gönlünüzce olsun...
Bazı yazarlar nakkaş olup, nakış gibi işliyorlar bazı kitapları okuyanların kalbine... Sizin de herşey gönlünüzce olsun Muzaffer Bey. Sağolunuz...
Boşver şehir dışını burda oku işte dediler yok dedim gittim şehir dışına pişman oldum, bıraktım geri geldim şehrime, sonra çık git burda okuma dediler yok dedim şehrimde okudum daha çok pişman oldum bu sefer. Aldığım kararlarda genelde pişman oldum ben. Ama bilemezdim sonrasını. Şimdi mi? Yine kendimi pişman edecek kararlar üzerine kafa patlatmaktayım :)
Yapıp pişman olmak mı yoksa yapmayıp pişman olmak mı? Bence insan en çok yapmadığı şeyler için pişman oluyor. Bu yüzden cesur olmak gerekiyor. Sanırım ben senin kadar cesur olamadım Mehmet Bey. :)
5 sonraki yanıtı göster
Rahime, harika. En kısa zamanda okuyorum :)
Teşekkür ederim Ceylan. Umarım beğenirsin sende. :)
2 sonraki yanıtı göster
Tahlilinin bizlerde bıraktığı tesir bu denli güçlüyse, eseri okumak elzem, umarım hakkını verenlerden olurum...
Yüreğiniz elem görmesin.
Bir de ütü konusu var ki, sanırım kendi kendine ütü yapan bir cihaz icad edilirse, ilk alanlardan olacağım :)
Teşekkür ederim Eylül Hanım. Umarım okur ve beğenirsiniz. Bu arada sizi tekrar aramızda görmek çok güzel, hoş geldiniz. :)
Ütü konusuna gelince, öyle bir cihaz çıkarsa, almak için hemen arkanızdaki ikinci kişi ben olacağım. :)
2 sonraki yanıtı göster
Rahime hanım yapmadıklarınıza pişman olmayın o da bir seçim ve seçimlerinizin tam tersi yönünün, iyi olacağının garantisi yok. Aslında çoğu şey elimizde değil bunu ben 30 yaşımı geçince, bazı şeyler için kanımın son damlasına kadar savaşınca anladım. İçim rahat mı? Bilmiyorum. İnanın bu şekilde bir sonuca varamayınca herşey daha zor ve yorucu.
Doğru söylüyorsunuz Esra Hanım. Benim pişmanlığım daha çok cesaretsizliğime. Yani alacağım kararların neticesinin ne olacağını bilmediğim için, olası bir kötü durumun sorumluluğunu almaktan korktum hep. Yapmayı ya da yapmamayı tercih edeceğim şeyleri dile getirmeyişime kızıyorum ben. :)
O kadar güzel anlatmışsınız ki hemen alıp okumamak için kendimi zor tutuyorum.
Teşekkür ederim. Tutmayın kendinizi, alın okuyun hemen. :)
2 sonraki yanıtı göster
Kitabı sevmiyor olabilirim, lakin inceleme çok iyi. Kalemine sağlık. :)
Teşekkür ederim Kübra. Bartleby'nin müridleri çoğalıyor. :)
1 sonraki yanıtı göster
Dile getirmeme konusunda haklısınız. Fikirlerimizi özgürce ifade edebilmek için sanırım daha çok yolumuz var. Her birimizin kafasında, bilinç altında bu özgürlüğe sekte vuran kalıplarımız var. Yani bu hepimizin sorunu :)
Bugün itibariyle ben uzun dediğiniz o yola çıkmış bulunuyorum. Bundan sonra tercihlerimi çat diye insanların yüzüne söyleyeceğim. Nerden geliyor bu cesaret derlerse Katip Bartleby'den geliyor diyeceğim. :)
çok hoş bir incelemeydi Rahime Hanım.. anında okunacaklara ekledim :)
katibime kolalı da gömlek ne güzel yakışır :) lütfen üç çizgi olmasın :)))
Bazen dört bile oluyor Şimal Hanım. Eşimin önemli bir görüşmesi falan olduğunda bana ütületmiyor kıyafetlerini. Kendisi ütülüyor. Riske girmeye gerek yok diyor. :) Teşekkür ederim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.