Ağaçtaki... Başlaması zor, bitirmesi saniyeler alan, yalnızca okuduğunuzda anlayabileceğiniz türde bir gençlik romanı... Tıpkı
Sineklerin Tanrısı gibi...
İnsanlar, istekleri konusunda ne kadar ileri gidebilir sizce? Toplum bu isteklerin ne kadarını görmezden gelebilir ya da bu isteklerin gerçekleştirilmesine nereye kadar izin verir? Her gün çabaladığımız şeyler, boşuna mıdır? Bir şey ya da biri olmak için tüm emeklerimizin anlamsız olduğunu söyleyen biri çıksa ne yapardınız? Siz, ben... daha önemlisi toplum ne yapardı? Yok saymak, görmezden gelmek, sakince anlatmak, örneklerle açıklamak, kanıtlar bulmaya çalışmak, sinirlenmek... Hatta belki öfkeyi kontrol edemeyip yumruk yumruğa kavga etmek?
Ağaçtaki, insanlara ve topluma dair şimdiye kadar okuduğum en ilginç kurgulardan biri ve kesinlikle okumadan tam anlamıyla anlaşılamayacağını düşünüyorum.