İz. Hayatımızın belli dönemlerinde ruhumuzu derinden etkileyecek yaralar alırız. Kimini iyileştirir kimini ise kendimizden bile gizleriz. O yara kanamaya devam eder ta ki onu fark edene kadar. Bu kitap bana kendimden bile gizlediğim bu yaralarımı hatırlamamı sağladı. Verda ile yaralarımız aynıydı. Okurken ağlamadığım tek bir sayfası bile olmadı. Sanki geçmişime, çocukluğuma dönmüş gibiydim. Okurken sürekli Verda'nın yaralarını öpmek, sarmak istedim. Çünkü benim de buna çok ihtiyacım vardı. Ah Verda, seninle Akyaka'da buluşup sarılmayı ve günlerce konuşmayı o kadar isterdim ki. Benim küçük kız kardeşim oldun. Gül çiçeğim canım benim...

İzCanan Tan · Altın Kitaplar · 201110,2bin okunma

·

277 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.