“O halde, Max Weber’in bir yerde “etik peygamberleri” ya da “hukukun peygamberleri” diye adlandırdığı, toplumsal olan her şey adına konuşan, başka bir deyişle ittifak halindeki grubun ittifakının bir ifadesi oduğunun müştereken kabul edilmesi istenilen bir söylemin kurucusu olan toplumsal failler üzerine düşünmeye çalışalım… Etik peygamberler, alışıldık meşru bir sözcüde doğalmış gibi görünen şeyi su yüzüne çıkarmalarından dolayı çok ilginçtir. Cumhurbaşkanı sürekli, kendisi üzerinde uzlaşmış bir topluluğun vücut bulduğu bir tüzel kişi gibi konuşur. Zaman zaman “tüm Fransızların başkanıyım” dediği de olur normalde ama bunu söylemesine gerek yoktur. Anayasal organlara temennilerini takdim eden, Fransa’nın kurucu unsurları olan anayasal organların temennilerini kabul eden o değil, Fransa’dır; muhalefet dahi, gerçekte tüzel bir kişi olan bu biyolojik şahsiyetin aşkınlığını tanımak üzere orada bulunur.”
Sayfa 66
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.