"Akıllı insanla konuşmak zevklidir."
Dostoyevski ile konuşmak da çok zevkliydi. "İyi kitaplar okumak, geçmiş yüzyılların en iyi insanlarıyla sohbet etmek gibidir." diyor 
René Descartes . Ben de bir ay süren güzel bir sohbetin sonuna geldim.
Yine çok zor bir incelemeye nereden başlayıp ne söyleyeceğimi bilemeyerek başlıyorum. Bu kitapla ilgili ilk olarak şunu söylemek istiyorum enfes bir kitap okudum değerli okurlar. Bu yüzden de kitabı anlatmak bir o kadar zor, bir o kadar da gerekli... Damağınızda eşsiz bir tat bırakan besini, onu tatmamış olan birine anlattığınızı düşünün. Nasıl anlatırdınız, nasıl anlatırım? Sanırım artık Magnum reklamı modundan çıkıp kitabı kitap gibi yorumlamak için gayret göstermeliyim :)
Karamazov Kardeşler 
Fyodor Dostoyevski 'nin son yazdığı eser ve onun ustalık eseri. Daha önce Dostoyevski'nin Suç ve Ceza da dahil olmak üzere pek çok kitabını okudum. Hatta 
Suç ve Ceza Dostoyevski'nin en beğendiğim eseriydi, ta ki Karamazov Kardeşler'i okuyana dek... Artık bana göre Dostoyevski'nin en iyi, en kapsamlı kitabı Karamazov Kardeşler'dir. Dostoyevski'ye dair her şeyi, onun tüm bilgisini ve hünerini bu kitabında bulabilirsiniz.
Biraz da kitabın içeriğinden bahsedeyim. Kitapta tüm olumsuzlukları bünyesinde barındıran bir baba ve onun birbirinden çok farklı karakterlerdeki üç oğlunun hayatından bahsediliyor. Bu karakterlerden ayrı ayrı bahsedeceğim:
Fyodor Pavloviç; çevresinde şehvet düşkünlüğüyle nam salmış, hayattan tek beklentisi daha çok kadın olan, aile bağı ve değer gibi kavramlarla uzaktan yakından ilgisi olmayan iğrenç bir baba karakteri.
Dmitri (Mitya) en büyük kardeş. Gönül işleri ve uçarılık bakımından babası gibi biri. Bu benzerliğin etkisi olsa gerek, babasıyla aynı kadına yani Gruşenka'ya aşık oluyorlar. Bu sırada Mitya, Katerina adında biriyle nişanlı ve çok ilginçtir ki Gruşenka için ölüp biterken bazen de Katerina'yı seviyor.
İvan; ortanca kardeş, İvan da Mitya'nın nişanlısı olan Katerina'ya aşık. Şimdi bu kısma kadar anlatınca bile işlerin nasıl sarpa sarıp karışacağını tahmin edebilirsiniz.
Alyoşa; en küçük kardeş. Ailenin medarı iftiharı, en temizi, en iyisi. Manastırda görevli, kendini tanrıya ve dine adamış biri.
Aile içi ilişkileri bu şekildeyken, kitap boyunca her karakterin üzerinde ayrı ayrı başarıyla durulmuş. Kardeşlerin düşünce yapısı ve hayat felsefesi diyaloglar şeklinde okura detaylı bir şekilde aktarılmış.
Her karakterde kendinden bir parça yansıtmış Dostoyevski. Dmitri karakterinde kötü alışkanlıklarını yansıtırken, İvan karakteriyle tanrısızlığını, Alyoşa karakteri ile de inanma umudunu yansıtmış. Aslında biz bu karakterlerin konuşmalarında Dostoyevski'nin içsel mücadelesini görmüş oluyoruz. Alyoşa tanrısal güce inanırken, İvan'ın şeytanı hayali olarak gördüğünde aslında kendi düşüncelerinin dile getiriliyor olması bu içsel mücadelenin bir örneği.
Kitap, başlarda durağan giderken, suç ve gizem faktörünün devreye girmesiyle yarısından itibaren sürükleyici bir hal alıyor. "Katil kim?" ve "Gerçek katil cezasını çekecek mi?" soruları ile sayfalar akıyor.Heyecanlı olay örgüsünün yanında; felsefe, inanç, erdem konularına yer vermesi bakımından da dolu dolu bir eser, Karamazov Kardeşler.
Eser, kötü bir babanın çocuklarının hayatını nasıl etkilediğini anlattığı için babalık hakkında çok yerinde düşünceler barındırıyor. Bu sözlerin bulunduğu sayfaları altını çize çize okudum.
"Babalar çocuklarınızı incitmeyin." S:986
"Baba layık olmadıysa eğer babaya sevgi duymak manasız, imkânsızdır."S:986
Kitabın en sevdiğim bölümü ise mahkeme ve sanığı savunma bölümü oldu. Bu bölümü çok sevdiğim filmlerden "12 Öfkeli Adam" filmine benzettim.
Kitabın sonunda ise baş karakterlerin sonunun ne olduğu kesin olarak belirtilmemiş. Galiba Dostoyevski her okurun bu karakterlerin yargıcı olmasını ve karakterleri kendi mahkemesinde yargılayıp sonunu belirlemesini uygun görmüş.
Gerek olay örgüsü, gerek psikolojik tahlilleri gerekse edebi ifadelerinin gücüyle ben esere hayran kaldım. Okuyun okutun diyorum kitap dostlarım.
Kitaptaki en sevdiğim alıntılardan ekleme yaparak incelememi bitireyim:
"Fakat aşık olmak sevmek değildir. İnsan nefret ederken de aşık olur."S:133
"Aklın aşağılık saydığında kalp çoğu zaman güzellik buluyor."S:139
"Bence cehennem, sevememekten doğan bir acıdır." S:430
"Şairliğimiz boşa değil, ömrümüzü mum gibi iki ucundan boşuna yakmadık..."S:951
"Her şey göz açıp kapayana kadar geçiyor, değişiyor, sonu hiç..."
Sayfa:762
"Benden sana öğüt: Mutluluğunu kederde ara."
Sayfa:95
"Oysa nerede o sözünü ettiğiniz mutluluk? Kim kendisinin mutlu olduğunu söyleyebilir?"
Sayfa:66
İncelemenize bayıldım bende bugün tam bu eserin siparişini vermiştim merakla bekliyorum inşallah incelemeniz kadar bana da keyif verir yüreğinize sağlık 🌼😊
Değerli yorumunuz için çok teşekkür ediyorum ☺️🌼 İnşallah siz de benim kadar beğenerek okursunuz, şimdiden keyifli okumalar diliyorum 📚🤗
1 sonraki yanıtı göster
Canım Saliha 💕 Ellerin dert görmesin, ilk 500 sayfayı senin motivasyonunla bitirdim, bu inceleme de bana tam bir ara gazı oldu🤩
Tek bir roman vardır der Cemil Meriç o da Karamazov Kardeşler’dir..
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.