Çocukluk travmalarının yön verdiği hayatların öyküleriyle başlıyor kitap. Beklentili insanların beklentilerine dair bir an yanıp sönen ışığın umutsuzluklarıyla devam ediyor. Hayatı bir yerinden tutmaya çalışmak, yokmuş gibi davranılmak, acının gizlenme zorundalığı. Ötekilerin herkesten fazla mücadele içinde geçen hayatlarından kesitler yansıtıyor. Yalçın Tosun’un kahramanları kırılgandırlar, kaybedendirler. Farklı cinsel kimlikleri, ihmal edilmişliğin acısını çıkararak cesur ve kuvvetli kalemiyle sessizliğin içinden geçerek var ediyor. Satırlardaki şefkat hep hissediliyor. Kitapta en sevdiğim öykü Madam Marini’nin Tamamlanmış Bir Resmi oldu.
