Gündüz Vassaf’ın bu kitabı totaliter fikir ve sistemlere marifetli göndermeler yapan denemelerden oluşmaktadır. Bu denemeler; seçme hakkı, aşk, cennet, cehennem, ölüm, evlilik, çocuk sahibi olma vs gibi evrensel konuları çok farklı yönlerden değerlendirir. Üzerinde düşünmeden topluma uyarak sorgulamadan yaptığımız, hayatın akışı içinde otomatikleşen yaşamın değiştirilemez gerçeklerini, totaliter yaşamın kalelerini ifşa edip üzerine düşünmemizi sağlamış yazar bu eserinde, akıl yürütmüş, karşı tezler belirtmiş fakat çözüm sunmamış. Mesela; bireyin kendini toplum baskısından var edememesi yadsınamaz bir gerçek lakin hani ortaya konulan bir çözüm? Yok! Aslında söyledikleri pek yeni şeyler değil zaten Vassaf'ın, oda bunu iddia etmiyor zaten ama parça parça da olsa daha önce birileri tarafından dile getirilmiş düşünceleri bir kitapta toplayıp hepsini totalitarizme bağlar, ikna edici uslubu ile sorgulayıp, sorgulatır. Kitabın ana fikri ise kitabın ilk sayfasında yer alan şu Wilhelm Reich sözünde gizlidir aslında; "Asıl açıklanması gereken, neden aç insanın çaldığı ya da sömürülen insanın grev yaptığı değil, neden aç insanların çoğunun çalmadığı ve sömürülenlerin çoğunun greve gitmediğidir". Okuduktan sonra katıldığım yerlerde oldu zorlama bulduğum kısımlarda. Bazı kısımlarda her konudan totalitarizm etkisi çıkarma adına gereksiz bir çabaya girmiş gibi geldi bana yazar fakat şunu da yadsıyamam ki bu okumadan sonra totalitarizmin baskınlığını, sınırlayıcılığını düşünmemek, Vassaf'a hak vermemek elde değildir. Sizi etkisi altına alır. Kitabın son sayfası ise manidar. Yazarın bulduğu çıkış yolu, kendince çözüm yolu bu olsa gerek çünkü yapılmasını dikte ettiği şeyler yapılabilirliği açısından kocaman bir ütopya. Evet değindiği konular doğru ve düşündürücü fakat toplum içinde yaşayan bir bireyin uygulayamayacağı aşikar. Bu nedenle yazarın kitabın sonuna eklediği Baudelaire şiirinde olduğu gibi; Hep sarhoş olmalı. Her şey bunda: Tek sorun bu. Omuzlarınızı ezen, sizi toprağa doğru çeken Zaman’ın korkunç ağırlığını duymamak için, durmamacasına sarhoş olmalısınız. Ama neyle? Şarapla, şiirle ya da erdemle, nasıl isterseniz. Ama sarhoş olun.