Hüseyin Rahmi Gürpınar
İstanbul halkının toplumsal, töresel yaşantılarını, aile geçimsizliklerini, batıl inançlarını, yaşadığı çağdaki Türk toplumunun geçirmekte olduğu krizleri hümuristik bir mizah dehasıyla anlatır. Servet-i Fünûncuların yaşıtı olduğu halde, ayrı bir sanat görüşünü sürdürür. Romanlarındaki kahramanların çoğu 19. yy sonu İstanbul'un canlı, renkli insan, hayat manzaralarıdır. Eserlerinde Anadolu yoktur. Mizahı, güldürücü olduğu kadar, gülünç yönlerimizin yansıtılması, hiç edilmesini yanısıra
Mizahı, güldürücü olduğu kadar, gülünç yönlerimizin yansıtılması, hicvedilmesi için gerekli bir araçtır. Hüseyin Rahmi, seçtiği tipleri seviyelerine uygun, ustaca konuşturur ve olayları gülünçlü, acıklı yönleriyle belirtir. Kuvvetli bir gözlem gücü vardır. Realist, natüralist bir görüşle "toplum için sanat" yapar...
Gürpınar bırkac ez cümlede olsa hayattan ders verir nitelikte konuya değınırken, hayvan hakklatınında üzerinde duruyor..
Yarabbi, insanların birbirlerini en çok öldürdükleri, başlangıcı tarihe kanla yazılan bu yeni yüzyılda bir eşeğin işkenceden korunması için adalet adına ben hangi makama başvurabilirim?
Hüseyin Rahmi Gür...
(S:44)
Yurdum insanının, gelenek ve göreneklerinin, alışkanlıklarımızın, adetllerimizin eski deyişleri kısa hıkayeyelere uyarlayıp okura sunuyor.. ..
Sizde Türk klasiklerinı okumak isterseniz buyurun efendim
