Evettt geldik bir kitabın daha sonuna :)) Açıkça söylemek gerekirse benim aceleyle aldığım içeriğini hiç bilmediğim bir kitaptı. Ben tiyatro, mektup,günlük tarzı olan kitapları genelde sevemiyorum. Bu kitabı, Oğuz Atay'ın kalemi, tarzı bana göre diğer yazarlardan daha farklı olduğu için okuyup bitirdim. Gelelim kitaba. OYUNLARLA YAŞAYANLAR 108 sayfalık oyun içinde oyun olan bir tiyatro eseri. Oğuz Atay'ın yazdığı tek tiyatro oyunudur kitap. Kitabın konusu; Tanzimat'tan bugüne değişen toplumsal değerlerin, hedeflerin, ölçütlerin mahkûm bıraktığı Türk aydınının kronik bunalım öyküsü. Yine Oğuz Atay'ın diğer kitaplarında olduğu gibi bu kitabında da bol bol ironi klasikleriyle dolu olan bir kitap olmuş. Oğuz Atay'ın bu kitapta ki karakteri ise erkenden emekli olan tarih öğretmeni Coşkun'dur. Coşkun evli ama mutsuz bir adamdır.Tiyatroya merak salmış ve tiyatroya tutunmuş bir adamdır. İçinde tuttuğu, hayalinde kurduğu, söylemek istediği ne varsa, oyunlarla, sahnelerle , tiyatro üzerinden anlatmak ister. Ama bunu yine de istediği gibi başaramamıştır. Hayallerinin peşinde koşan ve hayatının gerçeklerinden uzak kendini oyunlara kaptıran kitabında adı gibi oyunlarla yaşayan bir insandır. Hayatın anlamını aramış, oyunlara tutunup bir anlam bulmaya çabalayan ama anlam aradıkça aradığı kavramlarla kaybolmuş birisi Coşkun. Eşi Cemile ise Coşkun'dan çok farklı bir kadındır. Dikiş yaparak evinin geçimine katkı sağlayan bir kadındır. Oyunlarla boşuna zaman geçirmesini istemez geçinebilmeleri için Coşkun'un çalışmasını ister. Coşkun karısını sevmeyen, kayınvalidesinden nefret eden, oğlunu serseri gören bir adamdır. Kendi gibi oyuncu olan Emel'e duyguları olur. Emel'in onu anladığı kanısına varır her defasında. Coşkun karakterinin tek sevdiğim özelliği vatanına bağlı birisi olması oldu. Oyun içinde oyun okumak beni mutlu etmedi, kafam karıştı , iki perdeden oluşuyor kitap ilk perdesi bana göre daha güzel ve akıcıydı. Kitabın sonu istediğim gibi bitmese de Oğuz Atay'ın diğer kitaplarında da olduğu gibi şaşırdım ama yanılmadım. İncelememi son olarak Coşkun'un şu cümlesiyle bitiriyorum Coşkun: Hiçbir şeyin sonunu iyi getiremedim. Onu göstermek istedim.

Oyunlarla YaşayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 20209,2bin okunma

·

72 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Clmgs91