Dazai'nin İnsanlığa İntikamı: Umut
Bir insan nasıl insanlığını yitirebilir? Bunu hiç düşündünüz mü? Dazai'nin kalbi bir labirent gibi. İnsanlığımı Yitirirken sadece bir anahtar. Bu anahtarla korkunç bir boşluğa giriyorsunuz. Ama yazdığı her kitapla bu labirent aydınlanıyor. Ve sona; yani merkeze ulaştığınızda, sadece bir yabancının portresine ulaşıyorsunuz. Dünyaya, yaşadığı çağa, ülkesine ve elbette kendisine bile yabancı bir insan.
Ana karakterimiz 20 yaşındaki "Tarlakuşu" lakaplı bir genç. Kimlik sorunu yaşayan, umutsuz ve bundan daha da kötüsü; kendini bu dünyada fazlalık olarak gören biri. Bir gün kan kusmaya başlar. Ve tedavi için sağlık dojosuna gönderilir. Burada kendisi gibi pek çok insanla tanışır. Dojoda yaşadıklarını arkadaşına yazdığı mektuplar üzerinden takip ediyoruz. Eğer Dazai'nin hayatını biliyorsanız ve diğer kitaplarını okumuşsanız; bu karakterlerin hepsinde Dazai'nin izlerini görebilirsiniz. Yaşadığı dönemdeki sürekli savaş baskısı, korku ve kaygı ile kimliğini yitirmiş, meiji restorasyonu ile soyutlanmış bir feodal toplumdan, modern bir topluma geçmeye çalışan bir ülkede arafta kalmış insanlar.
Tarlakuşu yeni bir adam olmak istediği bu Dojoda istediğini elde edebilecek mi? Umut nedir? Ya bu da bir maske ise? Bunu keşfetmeyi sizlere bırakıyorum. Dikkatli bir okursanız Dazai'nin dünya görüşünü, insanlar üzerindeki çözümlemelerini ve kimlik problemini hissedebilirsiniz her sayfada.
"Gerçek yüzümü o kadar çok maskeyle gizlemiştim ki o katmanlardan hangisi ne kadar üzgündü ayırt edemez hale gelmiştim."
Günün İlk Işıkları
·
1.096 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.