Bir sabah uyanıyorsunuz ve tanımadığınız iki kişi tarafından tutuklandığınızı öğreniyorsunuz. Karakterimiz Josef K. kendini bir bilinmezin içinde bulur hakkında dava açıldığını öğrenir fakat ne gözaltına alınır ne de tutuklanır. Hayatına, işine eskisi gibi devam eder. Amcasının önerdiği bir avukat yardımıyla bu sorunu halledebileceğini düşünür ama bir süre sonra bunun da fayda etmediğini görür. Çünkü ; davanın içeriğle ilgili hiçbir şey öğrenemez. Karşısına tanımadığı davasıyla ilgili fikir ve bilgi sahibi olan birçok insan çıkar, sözde yardım etmek hepsinin amacı ama hiçbiri katkı sağlamıyor. Günümüzde de suçunun ne olduğunu bile bilmeyen haksız yere yargılanan o kadar çok insan var ki onları düşünmeden edemedim. Bir kes daha anladım ki hukuk her zaman güçlünün yanında. Kitabın son sayfasını okurken Josef K.'nın davasının aslında bir yaşam davası olduğunu görüyoruz. Son sayfayı da buraya bırakıyorum. K.' nın bakışları taşocağının yanındaki binanın son katına takıldı. Bir pencerenin kepenkleri bir ışığın çakması gibi açılıverdi, uzaklarda ve yüksekte zayıf ve ince gözüken bir insan, bir çırpıda iyice öne doğru eğildi ve kollarını daha da öne uzattı. Kimdi bu? Bir dost mu? Bir iyi insan mı? İlgilenen biri mi? Yardım etmek isteyen biri mi? Tek bir kişi miydi? Hepsi miydiler? Hala yardım var mıydı? Unutulan itirazlar var mıydı? Vardı hiç kuşkusuz. Mantık her ne kadar sarsılmaz ise de, yaşamak isteyen bir insana karşı koymazdı. Hiçbir zaman görmediği yargıç neredeydi? Asla ulaşamadığı yüksek mahkeme neredeydi? K. ellerini kaldırdı ve bütün parmaklarını gerdi. Ama beylerden birinin eli K. 'nın gırtlağına sarılırken, öteki bıçağı yüreğine sapladı ve iki kez çevirdi. K.,kaymakta olan gözleriyle yüzünün hemen yakınında beylerin yanak yanağa dayanmış olarak kararı izleyişlerini de gördü. "Bir köpek gibi!" dedi, sanki utanç, ondan sonra da hayatta kalacaktı.

DavaFranz Kafka · Erz Yayınları · 201853,8bin okunma

·

74 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Keça kurda