İnsan, aktarılamayan kelamın sonsuz vecdi içinde yalnızca kendini dinlemeliydi; kendi sessizlikleri için kelimeler ve sadece kendine ait pişmanlıklar için işitilebilen akortlar uydurmalıydı. Ama evrenin gevezesidir o, ötekiler adına konuşur, benliği çoğul biçimi sever.
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.