Neden tam şu anda siyaset yapmalıyız?
"Büyük toplumsal olaylarda ve afetlerde iktidar ve egemenler bir taraftan halkı teskin etmeye çalışırken öbür taraftan 'Şimdi siyasetin sırası değil' çağrısı yapıp öfkenizi yutmanızı söyler. Böyle zamanlarda ‘vicdan', 'sağduyu', 'ahlak' gibi erdemlerin işe koşulduğunu görürsünüz.
Kriz dönemleri, iktidarın ve sosyal formasyonunun defolarının tamamen görünür olduğu, saklanan günahların bir bir döküldüğü zamanlardır. Saklayacak günahları olanlar ise siyasetin soğuk yüzünü örtmek için sağduyunun uyuşturucu doğasını çağırırlar.
Hatta açıkça iktidarın politikasının sebep olduğu krizler, bir anda doğaüstü felaket anlatılarına sıkıştırılır ve siz burada bir yanlış var dediğiniz anda acıdan nemalanmak isteyen bir 'fırsatçı'ya dönüşürsünüz. Ancak siyaset tam da size tüm bu yıkımın 'siyaset üstü' olduğunu söyleyen aklın kendisidir.
Hayatları iktidarın kararlarından direkt olarak etkilenen insanlar, 'Devlet nerede?' diye sorma lüksünden bile mahrum bırakılıyor. Fransalı yazar Edouard Louis'in de belirttiği gibi, siyaset, egemenler için genellikle estetik bir meseledir. Bizler içinse ölmek ya da yaşamak anlamına gelir.
Evet, siyaset nasıl yaşadığınız kadar nasıl öldüğünüz meselesidir. Siyaset, kardeşinin enkaz altında olduğunu söylerken mikrofonun önünden alındığı çocuğun içine düştüğü boşluktur.
Siyaset en çok da yalnızlıkla sinandığımız bu günlerde, yine el yordamıyla halk olarak bir şeyler yapma çabamızdır. İktidarın araçlarıyla bastırılmış ve neredeyse unutulmuş dayanışma duygusu kriz zamanlarındaki şokun panzehri gibi beliriyor. Kendi imkânlarıyla yetinmek zorunda kalanların direnç noktasında siyasetin kendisi vardır.
Dolayısıyla siyaset yitip gidenlerle potansiyel kurbanlar olarak bizleri bağlayan yegâne şey olarak orada duruyor. Bize ne zaman siyaset yapmamız gerektiğini söyleyenlerin anlayamayacağı bir bağdır bu. Yaşamaya devam ederken utanıyorsanız, içinizde kapanamamış bir hesabın rahatsızlığıyla yaşıyorsunuz demektir. İşte bu, siyasettir.