Bu kitabı okuyalı 119 gün olmuş fakat incelemesini yapmak bugüne kısmetmiş. İran Edebiyatından okuduğum ilk kitap idi. Benim için ölümü, ölümle ilgili bir şeyleri anlatan en güzel kitap bu kitap... Bazıları için çok ağır ve sıkıcı olarak kabul görüyor fakat bazılarına göre ise tam tersi. Bence yer yer arayla tekrar tekrar okunması ve dersler alınması gereken bir kitap. Ayrıca Sâdık Hidâyet'in en en beğendiğim kitabı oldu benim için Kör Baykuş. İran Edebiyatına bir yerden başlamak istiyorsanız hiç düşünmeden bu kitap ile başlayın. Yazar beni çok etkiledi, onda yer yer kendimi buldum :) bakınız • Çocukluğunda bir kere bir bayramda kurban kesilmesini görmüştü, o günden sonra artık hiç et yiyemedi, ölümüne kadar et koymadı ağzına. Bir seferinde, farkında olmadan, kıymalı bir börekten bir parça ısırmış, midesi bulanmış, çıkarmıştı. Bu cümleyi okuduğumda bu yazara olan ilgim daha da arttı, daha fazla sevdim kendisini. Ayrıca hem hüzünlendiğim hem de etkilendiğim bir başka şey, yazarın intihar şekliydi... Şimdi biraz alıntı bırakalım. • Lâkin tek korkum: yarın ölebilirim kendimi tanıyamadan. • Çünkü biliyordum, benim hayatım yavaş yavaş ve acılı, susmuş sona ermiştir. • Korkunç bir şeydi bu: ne tam diri, ne tam ölü olduğumu hissetmek. Bir canlı cenazeydim artık; ne beni diriler dünyasına bağlayan bir şey vardı, ne de ölümdeki unutmadan, huzurdan yararlandığım. • Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar.

Kör BaykuşSadık Hidayet · Yapı Kredi Yayınları · 202328,5bin okunma

·

42 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Pınar