Sanderson, Fırtınaışığı Arşivi ile fantastik kurguya yön veriyor
Parlayan Sözler Brandon Sanderson
Fırtınaışığı Arşivi'nin ikinci kitabı olan Parlayan Sözler, ilk kitap gibi ağırlıklı olarak iki ana karakter üzerinden ilerliyor. Kurgu gereği bazı yan karakterlerin gözünden olayların ele alındığı da oluyor. Fakat beni asıl etkileyen, ana bölümler arasında çok alakasız gözüken, fakat arka planda "büyük resme" ışık tutan karakterler oldu. Böylece iki koldan Fırtınaışığı dünyasını anlamaya çalışıyorsunuz.
İşte tam bu noktada Brandon Sanderson dehasını ortaya koyuyor. Karakterlerin zor durumda kaldığı, olayların sıkıştığı anlarda, öncesinde size verilen araçlar, durumlar o kadar güzel kullanılıyor ki "Ben bunu nasıl düşünemedim?" diye sorguluyorsunuz. Yani o duvarda asılı olan silah oyunun en kritik anında patlıyor, fakat siz çoktan o silahı unuttuğunuz için etkileniyorsunuz.
Brandon Sanderson'ın en sevdiğim özelliği bu oldu: Büyüleri asla kurguda kolaya kaçış olarak kullanmıyor.
Onun dışında bu kitapta ayrıca sevdiğim şey de karakterlerin ahlaki ikilemleri. Bu ikilemlere düşerken ve ikilemleri çözerken, karakterlerin tecrübelerini, motivasyonlarını, travmalarını kullanarak ilerliyor.
Parlayan Sözler kitabında, ilk kitapta ara sıra gördüğümüz büyüler daha fazla karşımıza çıkıyor. Normalde bu kadar büyü sevmem fakat büyü sisteminin mantığını çok güzel açıkladığı için, onu sıradan bir araç olarak görüyorsunuz.
Üçüncü kitaba geçmeden önce, Sanderson'ın tavsiye ettiği bir öykü var. Edgedancer. Bu neymiş diye bakarken büyük resmin aslında devasa olduğunu ve Brandon Sanderson'ın dünyadaki fantastik kültüre nasıl yön verdiğini öğrendim. Yetişkinler için yazmış olduğu kitapların 16 tanesi (ki seriler tamamlandığında 35 - 40 kitabı bulacağı düşünülüyor) Kozmer (Cosmere) denilen tek bir evrende geçiyor. Bunlar bazı yan karakterler ile bir birine bağlı ve kitapların kurgusuna etki ediyor. Artık daha büyük bir heyecanla takipteyim. 
