Çok fazla roman insanı değilim. Bilgi içerikli kitapları daha çok seviyorum. Otobiyografik olduğu için okumak istemiştim. Başlarda sürekli ara verdiğim için kitabın içine girememiştim fakat bu aralar bitsin diye yoğun okuyorum eskiye göre. Karakteri tanıdıkça çok sevdim ve bu kadını neden bu kadar üzdüler diye ağlayarak uyuyacağım :) O kadar tanıdık geldi ki çünkü yaşadıkları. Aslında kendime üzüleceğim. Son 182 sayfam kaldı ama nasıl biteceğini şimdiden anladım ve hiç hoşuma gitmedi. Ana karakter mutlu da olsa sonunda ben sevemedim ve sonunun böyle önceden tahmin edilir olması da daha fazla canımı sıktı. Ben gerçekten roman insanı değilim artık bunu da tekrar anladım.