Dostoyevski, yalnızlığının dibine vurmuş bu kitabında. Öyle yalnız ki, acınası bir durumda...Kapkaranlık ruhunun derinliklerinde açmazlar açmaz içerinde boğulmak üzere. Yaşama sevinci yok..Ailesinin olmaması duygusuz biri yapmış. Ama herşeyden önemlisi , Tutarsızlığın fevkinde...
