Kimsesiz kalmışım gibi. O çok sevdiğim yalnızlığım, tek başınalığım --her neyse işte-- içimi ürpertiyor. Karnımdan göğüs boşluğuma, oradan genzime bir şey sızıyor. İçimin buzu eriyor diyeceğim, değil, erimeden yayılıyor, yayıldıkça taşlaşıyor.
Sayfa 14 - Can yayınlarıKitabı okudu
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.