"Dertli ne ağlayıp gezersin burda/ Ağlatırsa Mevla'm yine güldürür/
Nice âşık kondu göçtü buradan/
Ağlatırsa Mevla'm yine güldürür "
Bu kitabı okumaya başladığımda bir yerden sonra hızla bitireceğimi hiç düşünmemiştim. Yunus Emre'nin hayatı ile İsmail'i ve Sitare'sine duyduğu özlem gerçekten çok duygu doluydu. En önemlisi de bu özlem ve sevginin Allah aşkıyla bütünleşmesi de ayrı etkileyiciydi.
