Tutku! Tutku yalnız şiirde, sahnede güzeldir ; orada aktörler hançerlerle ,geniş mantolara bürünüp gezerler ,öldürenler ölenlerle birlikte gidip akşam yemeği yerler...Tutkuların sonu böyle gelse iyi ;oysa her sefer arkalarında duman ve yangın kokusu bırakıp giderler, mutluluk değil. İnsan onları hatırladıkça utanır ve saçlarını yolmak ister.