Böyle bir aşkın romanına ne söylesem az. Alıntı paylaşmak istedim, fakat kitabın ekseriyeti alıntı... Ben o kitabtaki aşk'a tutulmuş ruha aşık oldum. Şüphesiz kelimelerim sözlerim kifayetiz kalacaktır. Ruh bu eseri yazınca mürekkeb kanlar içinde gözyaşı döktü, kağıt alevler içinde yanıp sükut içinde feryat etti. Mum ise o derûni gecenin aydınlığında korlar içinde eriyip gitti. Ah o naçizane kelimeler, toprak gibi sessiz, toprak gibi canlı, kendini ihtizaz (haz duyarak titremek) içinde rüzgâra verdi, boran gibi meltem esti. Nice şeyler daha yazmak isterdim, fakat gönlüm sus diyor, bir balçığın güneşi anlatmak ne kadar abes kaçarsa, o ziyayı, o nuru anlatmaktan güneş bile utancından kararır. Kıssaca demek istediğim kamer (ay) ile şems (güneş) o küsûf (tutulma, kararma) içinde yok olur... Rabbim merhûme Samiha Ablama rahmet eylesin. İlham almış olduğu rahmetullahi aleyh Mevlana'nın kabrini dahada nurlandırsın. Bunların ilk kaynağı olan Peygamber Efendimiz (s.a.v) ve Kuran- ı Kerim hürmetine bizleri affa mazhar olan kullarından eylesin. Gönlünüz ile okuma dileğiyle... Selametle kalın...

Batmayan GünSamiha Ayverdi · Kubbealtı Neşriyatı · 2005276 okunma

·

105 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yalçın Eğribayat