Gönderi

Ben yarım yamalak dinlediğim bir adamı başımdan savmak istedim mi, ona hak veriyormuş gibi yaparım, bu sefer de öyle yaptım. Onun muzaffer bir tavır takındığını hayretle gördüm, "Gördün mü, gördün mü?" diyordu. "Tanrıya inanıyorsun ve kendini O'na emanet edeceksin değil mi?" Tabii ben bir kere daha, hayır dedim. O da koltuğuna çöküverdi. Pek yorgun bir hali vardı. Konuşmamızı takip etmiş olan yazı makinesi son cümleleri yazarken, o bir süre sustu. Sonra Yargıç, dikkatle, biraz da kederle yüzüme bakarak, "Sizin kadar katı ruhlu adam görmedim, karşıma çıkan caniler bu ıstırap sembolü karşısında hep ağlamışlardır" dedi. Cani oldukları içindir, diyecektim.
Sayfa 66 - Can yayıneviKitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.