onu bekliyorum. evet, her gün, her an bekliyorum, ama tuhaf bir bekleyiş bu. umutlanmadan, hatta sanki hiç önem vermeden bekliyorum. bir üzüntü hissetmiyorum artık. bu bekleyişin en önemli yönü, sürekli bir durum olması; düşüncelerimin, hayatımın doğal bir parçası gibi.
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.