.Kendimi olmak istediğim gibi göremiyorum. Kesik
kesik hissedebiliyorum. Kafam kaçık, aklım açık
mı belli değil. Açık bir zihnin rüyası yaşayabilir mi
o da bir istisna. Tüm bu eksiklikten kaçacağımı
biliyorum. Ben kaçacağım. Korkusuz bir yolu ardımda bırakıp haklı olduğumu anlatacağım. Keşke kendime yardim edebilseydim ama bu kadar ölüyken bunu yapmak çok zor. Her gece kuşlar uyandığında ve ben uyumaya dalmadan
içimdeki kötülüğü net hissedebiliyorum. Zihnim durmuyor, düşünmek bana acı veriyor. Eşsiz olmak mutlu etmiyor sadece yalnız hissettiriyor Yardıma ihtiyacım var ama bilinmezliğimi anlayacak kadar acı yaşamış kimseyi tanımadım Geceleri misafir olarak gelen düşünceler bedenimi
terkederken umudumu da götürüyor. Üzgünüm hissedemiyorum. Kendimi göremiyorum. Barış ya da savaş arasında dalgalanıp kül oluyorum. Suyun
ateşi yok ettiği kadar keskin bir şekilde yok
oluyorum.
'Madame