Güzellik ve anlam ölçütlerinin yokedilişiyle, Ulysses harikalar yaratır. Kanıksanmış duygularımızı aşağılar, anlayış ve hoşnutluk umutlarımızı düşkırıklığına uğratır, tüm bileşimlere (sentez) burnunu sokar. Bileşim ya da biçim üzerine herhangi bir belirtiden kuşkulanmamız bile kötü niyetlilik olur çünkü, Ulysses'de çağdışı bir eğilim belirtisi görmek, koskoca bir estetik kusur göstermekle eşdeğer olurdu. Ulysses üzerine ortaya atacağımız her türden kötü niyetli düşünü, söz, onun olağandışı niteliğine tanıklık eder, çünkü bu fesatlığımız, tanrısal nedenlerle bizden gizlenmiş olanları görmek istemeyen çağdışı insana duyduğumuz yerinme duygusundan kaynaklanmaktadır.