Aşk safsatalarına inanmam. Zihinde patlayan havai fişekleri, midelerde dans eden kelebekleri, kalplerde çalan orkestraları komik bulurum. Bunlar, insanların çaresizce aşkı yüceltme çabalarından doğan klişeler gibi görünür bana. Ama onun sesinden ilk kez kendi ismimi duyduğumda kalbim savunduğum düşüncelerle alay edercesine sıkışıyor. Kulaklarım uğuldamaya başlıyor. Sesini zihnimde tekrar tekrar oynatıyorum. Boğuk sesin kaybolup silikleşmesinden öyle korkuyorum ki bir kez daha söylemesi için yalvarmak üzereyim. İnsan kendi adını duyduğunda nasıl bu kadar yoğun duygular hissedebilir akıl erdiremiyorum."
Sayfa 154 - Ren KitapKitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.