Kün, Sezgin Kaymaz’ın İletişim Yayınları’ndan çıkan Tanıl Bora’nın editörlüğünü yaptığı, kapak fotoğrafının Sarp Soysal’a ait olduğu muazzam bir kitap. Zaten bir eserin içinde Tanıl Bora varsa gönül rahatlığı ile alıp okuyabilirsiniz. Kitap ile ilgili ne diyeceğimi bilemiyorum. Çok uzun zamanda okudum, ki aslında bir çırpıda bitecek bir kitap. Son cümlesini okuduğumda elimle ağzımı kapatıp yerimden zıpladım ve evin içinde dolanmaya başladım. Çünkü öyle çok anlamı beynime hücum ettirdi ki… Sezgin Kaymaz okumayı zaten çok severim. Okurken çok eğleniyorum. Bu zamana kadar okuduğum kitaplarının hepsinde ölüm olgusu vardı. Kün’de de var. Dini, felsefeyi, gündelik hayatı çok güzel harmanlıyor. Kün’ e gelecek olursak. Hiçbir şey demek istemiyorum. Sanki Kün ile ilgili bir cümle kurarsam damağımdaki tat gidecek, sanki bir şeyler eksilecek gibi hissediyorum. “Gaç!” Sapsarı saçlı, kömür gözlü Ömer’in hikayesini okuyoruz. Bu hikayeye mezarlarından olan ölüler, Efraim Dayı, muhtar ve yeğenleri, Menderes, Muzaffer Hoca, Hüdai Nabit, şeref’siz, Aşut ve daha niceleri eşlik ediyor. Çok katmanlı bir kitap Kün. İçinde fizik de var, metafizik de. Dini ögeler çok fazla. Önce bunları anlamamak ve bu kadar çok olması rahatsız etti, ama sonra alışıyor insan. Konya şivesine de alışıveriyorsunuz. Bende günlük hayatta kullanma isteği bile oluştu. Anadolu’yu okuyoruz aslında, bildiğimiz insanları. Hiçbiri bize uzak değil, hepsini tanıyoruz. Ama bilmediğimiz bir yerden okuyoruz. Çok katmanlı, hüzünlü, komik, kendi atmosferinin içine çekip yaşanılanları izlettiren bir kitap. Keşke filmi çekilse, ne güzel olur! Çeto, sen muhteşem bir detaysın. “Annah!”

KünSezgin Kaymaz · İletişim Yayınevi · 2023903 okunma

·

385 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.