Kitaba yönelik hayal kırıklığımı nereden başlayıp anlatsam bilmiyorum. Kitabı okurken her anlamda fenalık geçirdim diyebilirim. Dilinden tutun da, kurgusuna, diyaloglara kadar. Öncelikle şu çeviri işinden bir bahsetmem lazım. Yahu bir eserin Amerikan edebiyatının içerisinde olması, karakterlere Amerikan dublajı yapılmasını mı gerektiriyor illa? Amerikan dublajı denen şey zaten doğası itibariyle yanlış. Örneğin adam sana “god damn it!” diyorsa bunu “lanet olsun” diye çevirmezsin. “ Allahın cezası” gibi bir şeydir bu zaten. Türk televizyonlarında ana akım medyada çoluk çocuk izliyor küfürleri yumuşatalım kaygısıyla ortaya çıkmış bir gelenek bu. Şimdi bunları filmlerde görmeye bir nebze alıştık da, kitapta buna gerek var mıydı gerçekten? Hayretler içinde kaldım çeviri yüzünden. 10 üzerinden -10 veriyorum. İkinci mesele olay örgüsü. Tamam, adamın içinde öldürme dürtüsü var, özellikle kadınlara yönelik. Bunun sebebini, nereden kaynaklandığını tüm eser boyunca bir noktada açıklayacakmış gibi davranıyor yazar. En sonunda da açıklıyor. Ama o kadar yavan ve inceliksiz bir anlatım kullanıyor ki. İki satırda da anlatmazsın be canım bunu. Hikayenin etrafında örüldüğü karakter desen, bomboş bir adam. Bomboş bir adam olabilir. Ama bomboş adamı öyle bir anlatırsın ki, işte o zaman edebiyat olur. Burada karakteri anlatan yazar da bomboş adam sanki. Olaylar ilerliyor, hadi bakalım bir yere varacak diye bekliyorsunuz. İşin kötüsü bir yere varmasına rağmen kötü. Ha bir de kitabın en başında Stephen King’in önsözünü görünce bir heyecanlanmış, umutlanmıştım. Ama o da hayal kırıklığı oldu. Bomboş övmüş adamı, bomboş. Yeraltı edebiyatı, beat kuşağı falan deyip hadi neyse bile diyemiyorum. Her sabah TRT de Amerikan dublajlı kovboy filmi izlemekten beyni sulanmış dedem yazmış sanki kitabı. Şimdi topraklama yapması için çok ağır edebiyat falan okumam lazım. Yazık.

İçimdeki KatilJim Thompson · İthaki Yayınları · 202275 okunma

·

76 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Çiğdem