Etkinlik boyunca sayısız Saramago eseri okudum ve itiraf ediyorum bir yazarı bu kadar sevebileceğimi düşünmemiştim. Tarza alışmak başlarda zor gelse de, kitaplar değiştikçe virgüller beni adı bilinmeyen ülkelere aldı götürdü.. Okumadığım kitaplarını da mutlaka okuyacağım..
İsmi nedeniyle etkinliğin sonuna bırakmıştım Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş'u. İyi ki de öyle yapmışım. Konu ise şöyle;
Adı bilinmeyen ülkede önceleri her yerde olduğu gibi ölüm varmış; yaşlananlar, hastalananlar vakti gelince ölüyormuş. Ne yazık ki gençleri ve çocukları da gafil avlıyormuş ölüm. Sonra bir yılbaşı ertesi kimse ölmemeye başlamış. Önceleri sonsuza kadar yaşam zırvalarına sevinirken, işin ciddiyetini kavradıkça korkmaya başlamış insanlar.. Hastalar ve yaşlılar ölmek için yalvarır duruma gelmiş, aileler ne yapacaklarını şaşırmış. Hükümet, sigorta şirketleri, cenaze hizmetlerinde çalışanlar ve daha niceleri isyan etmeye başlamış. Kiliselere güven kalmamış, inançlar sarsılmış, yetmemiş bir de işin içine mafya girmiş. O da yetmemiş greve giren ölümün nerelerde çalışmaya devam ettiğini aramaya koyulmuş halk.. Hastanelerde yatanlar artmış, ekonomik sorunlar boy göstermiş, işler çığrından çıkmış, kısacası ölüm olmadan yaşayamaz duruma gelmiş adı bilinmeyen ülkenin insanları.. Sonra bir şey olmuş, hem de öyle bir şey ki insanlar yaşadıklarına sevinseler mi öleceklerine üzülseler mi bilememişler.. (Bundan sonrası ipucuna girer o nedenle gerisi kitapta :D)
Sonlara doğru öyle farklılaştı ki eser, bu kadar iyi yazılamaz dedim kendi kendime..
Okurken aklıma birçok soru geldi bunlardan biri en önemli olandı bence;
Öleceği zamanı bilerek yaşamak mı daha kötüdür yoksa hiç ölmeyeceğini ve hastalıklarla boğuşsan da yaşayacağını bilmek mi?
Elimde öyle bir kitap vardı ki, her bölüm ayrı güzeldi hele ki son kısım ah o son kısım. Sanırım uzun süre unutamayacağım okuduklarımı.
Ölüm kadar belirsiz, birçok insanı korkutan, yaşamak olsun da her şeye razıyım diyen insanlara yazmış Saramago. Hem düşündürmüş hem de dine, kiliseye ve inanca dokunmuş ucu yazılanların. Yani imzasını atmış yine.
Sonsuza kadar yaşasam diyenlere, ölümsüzlüğü bulsak çok güzel olmaz mı cümlelerine, keşke herkes mutlu mesut yaşasa hayat bayram olsa teranelerine bu kitapla cevap vermiş Saramago.
Okuyun dostlarım, pişman olmayacaksınız :)
