İNSANIN EN BÜYÜK DOSTU YİNE KENDİSİ(!)
Genel olarak Rus klasikleri okuduğum bu dönemde en önemli eserlerin olduğu listemin tepesinde yer alan 
İnsancıklar kitabını sonunda okuyabildim. Son derece farklı türlerin bir arada olduğu şekilde yazılan bu eser 1846 yılında yayınlanmasına karşın dönemin şartlarını,düşünce biçimi ve toplumsal eleştiri konularınıda barındıran muntazam bir eserdir.
Fyodor Dostoyevski bu eseri yazdığı sırada ülkesinde tanınmış yazar olarak yer almıyordu.Ama bu eseri yayınlamadan önce arkadaşları ve onların aracılığıyla en büyük eleştirmenler tarafından ''Yeni Gogol'' olarak adlandırılmasına kadar giden bir süreç izlemiştir.Eser Fyodor Dostoyevski 'nin Rus toplumunun yaşadığı yoksul hayatı ve bakış açılarını içeren toplumsal bir eser olarak önemli yer almıştır.
Mektup-roman türlerinin içiçe girdiği eserde yaşlı bir katip olan Makar Dyevuşkin'nin,Varvara Alekseyevna karşı duyduğu sevgiye karşı duyguğu hisleri tüm içtenliği ile mektuplarda sürmüştür. Makar ve Varvara'nın yaşamlarının en uç noktasına kadar gidip derinlemesine bir yaşam kronolojisi çiziliyor.En ufak bir yanılma hissi bırakmadan karakterlerin yaşadıkları hayattaki huylarının dahi nereden geldiğini hissedebiliyoruz.Yaşlı katip olan Makar,dişinden tırnagından artırarak her şeyini Varvara'ya verirken,Varvara çok mahcup şekilde kabul etmektedir.
Fyodor Dostoyevski yer yer eserde Gogol'un Kaput eserini ve rus edebiyatını eleştirdigi diyaloglara şahit oldum.Kendisi aslında büyük yazar olacağının özgüveni ile eserlerini kaleme almaya başlamıştır.
Kitabın sonunda spoiler vermiyeceğim ama insanoğluna ne kadar deger verirsen o kadar degersizleşirsin derler ya bu eserde geçmiş dönemde dahi bunun böyle oldugunu gördüm.
Kitap okunması açısından son derece rahat ve tek oturuşta okunacak düzeydedir.İyi okumalar sayın Romalılar :)
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.