Bozkırda Altmışaltı'dan sonra yazardan okuduğum ikinci kitaptı. Zaten ilkiyle yazarın dilini, hissettirdiklerini, anadoluyu ve anadolu insanını ele alma biçimini çok sevmiştim. 'Ah Mercimeğim' ile bu sevgim pekişmiş oldu. İçerisinde 6 öykü var kitabın. Azami yirmi sayfadan oluşan öykülerin her biri diğerinden güzeldi. Ve hepsinde ana kahraman "baba"ydı. Kimisinde anlayışlı ve babacan, kimisinde vurdumduymaz ve katıydı. Bir kez daha dedim ki yaş kaç olursa olsun insanın baba yarası varsa geçmiyor ve bir şekilde gün yüzüne çıkıyor. Bazen bir öykü, bazen bir dizi, bazense fotoğraf olarak. Öykülerin her biri o kadar içten o kadar bizden, sıcak ve samimiydi ki yüzümde tebessümle okudum. Altı öykünün altısını da çok sevdim ama 'Ah Mercimeğim' o kadar tatlıydı ki onu diğerlerinden biraz daha ayrı tutuyorum. Hayalini kurduğunuz aşka kavuşmanın en güzel hâliydi. Akıcı, anlaşılır, tertemiz bir anlatım. İç Anadolu ağzının kelimeleriyle de harmanlanan üslubu okumayı çok sevdim ben. Çağdaş öykü okumayı seven her okura tavsiyemdir. Her bir öyküyü sıkılmadan, tebessümle okuyacaksınız.

Ah MercimeğimMustafa Çiftci · İletişim Yayıncılık · 20171,303 okunma

·

136 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kübra Puğar