Hayatım boyunca belki de ilk kez, bir kitabı bu kadar sindirerek, içime sine sine okudum. Her bir kelimesini, her bir cümlesini kafama işleye işleye, unutulmayacak şekilde okudum. Hayatın meşgalesi içinde kitabı anca bitirebilmiş olsamda, iyi ki geç bitirmişim. Doya doya okumuş oldum çünkü.
Cengiz Aytmatov sevdiğim bir yazardır. Okuduğum her kitabında, cümlelerine işlemiş olan hüznü hissederim. Yaşanmışlık ve tecrübeye dayalı olan o hüzün neredeyse her cümleden fışkırıp durur. Devamlı olarak okumayı sevdiğim ve diğer eserlerini de mutlaka okuyacağım bir yazar...
Kitaba gelecek olursam; okuduğum her Aytmatov eseri gibi bu eserde beni derinden etkiledi. Hem kitabın kendi hikayesiyle hemde hikayelerin içindeki başka hikayelerle. Bazı kısımlarda kopukluklar vardı. Bir ileri bir geri giden anlatımları ben severim ama herkesin okuyacağı türden bir anlatım şekli değil. Ben okurken "bu neydi ki?" diyip geriye dönme ihtiyacı duymadım, çünkü her cümlesi zihnimde yer edinmişti.
Kitapta ki her bir olay beni okurken etkiledi. Kitabı bir bütün olarak ne yazık ki ele alamıyorum. Çünkü kopukluklar vardı ve bağdaştırıcı bir öğe bulamadım kendi içimde. Fakat okurken bunu fark etmek mümkün değil. Kitabı bitirdikten sonra, böyle mi bitti şimdi, dedim. O kadar.
Ben okurken keyif aldım, umarım okuyacak olanlar da keyif alır.
İyi okumalar.
(Not: çevirmenin son sayfada belirttiği gibi, kitabın yayınlanmayan bir kısmı varmış. Bu kısım zamanında yasaklardan dolayı çıkarılmış. Ve Aytmatov ayrı bir eser yazarak o kısmı eklemiş. 
Cengiz Han'a Küsen Bulut eserini de, bu kitabı okuduktan sonra okumanız tavsiye edilir.)
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.