Sabahattin Ali'nin ne zaman bir şiirini, romanını ya da hikâyesini okusam, "Ah be Sabahattin Ali, biraz daha yaşasaydın ve bizler için bu şarkıyı yarıda bırakmayıp biraz daha yazsaydın olmaz mıydı?" demekten kendimi alamıyorum. Aynı duyguları "

Yeni Dünya" adı altında toplanan hikâyelerini okurken de yaşadım. Gerçekten de her bir öyküsü döneminin ruhunu öyle güzel yansıtıyor ki, insan bugünlerden o günlere gidip aynı anda bir çok duyguyu hissedebiliyor. Sabahattin Ali, bu eşsiz öykülerinde Anadolu insanının olay ve hadiselere bakışından yoksulluğa, çaresizliğe, kimsesizliğe, vurdumduymazlığa, alışkanlıklara, acımasız rekabetlere, bürokratik ilişkilere, toplumsal cinsiyet rollerine, kadınların dünyasına, aşklara, sevdalara, bazen de insanı boğan gelenek ve göreneklere kadar birçok konuyu işliyor. Doğrusu bu öyküleri okurken insan, bir yandan uzun uzun düşünürken, bir yandan da derinden derine acı ve hüzün duyuyor. Bu kadar mı? Elbette bu kadar değil. Aynı zamanda her bir öykü, bugünden geçmişe doğru gittiğimizde toplum olarak yaşadığımız değişim ve dönüşümler ile sorunlarımızı bir aynada seyrediyor hissini yaşatıyor. Özcesi, okurken zaman zaman

Stefan Zweig ve

Anton Çehov'u hatırladığım, zaman zaman da "Ah be Sabahattin Ali!" diye diye okuduğum, dili harika ve akıcı, kimisinin filmi olan, "

Yeni Dünya"daki acı ve hüzün dolu on üç hikâyeyi, tüm kitap dostlarına mutlaka okumalarını öneriyorum. Kitapta geçen "Dünyada kendisi için hiçbir şeyi olmayan bir insanın bile başkalarına yardım edecek bir şeyi vardır... Hiç olmazsa bir tek sözü..." (s.45) ifadelerinin ne anlama geldiğini merak eden okurlara... Sağlıklı ve kitap dolu günler dilerim!

Yeni DünyaSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 202127bin okunma

··

3 artı 1'leme

·

2.944 görüntüleme

Hakan

@adacan76 ·

04 Temmuz 2023 23:47

Yine çok keyifli ve dolu dolu bir inceleme olmuş hocam, teşekkür ederiz. Sabahattin Ali okudukça hayıflandığımız bir yazar. Kısa bir yaşama sığdırılan onca nitelikli eser. Sabahattin Ali ölümü ile aynı zamanda yarım kalmış/bırakılmış bir hikaye. Zorluklar, imkansızlıklar, davalar ile geçen bir ömür. Sabahattin Ali’nin okuduğum eserleri içinde beni Canım Aliye,Ruhum Filiz çok etkilemişti. Orda ekonomik imkansızlıklarla boğuşan,günlerce kızını ve eşini göremeyen,davaların bunalttığı yorgun bir Sabahattin Ali var. Bunun için eşine şöyle diyordu …….. “Etrafın seni sıktığı zaman kitap oku… Ben şimdiye kadar her şeyden çok kitaplarımı severdim. Bundan sonra her şeyden çok seni seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz…” Yaşadıkları gönlünü incitmiş onu kırmıştı. Ama teselliyi yine kendi dizelerinde aramıştı. ….. Başın öne eğilmesin Aldırma gönül aldırma… Geride bıraktığı her şey için minnetle anıyorum…