Duygusal sahnelerin tasvip edilmemesi, güçlü duygulardan korkmayı, insanın kendi öfkesi ve nefretinden korkmasını ve gerçekle yüzyüze gelmekten korkmayı getirir çünkü gerçekle yüzyüze gelmek öncelikle öfke ve nefrete yol açar. İnsanın dünyayla başedip onu değiştirebilme ya da en hafif biçimiyle olsun, kendi kaderini etkileme kabiliyetine duyduğu özgüvenin eksikliğiyle biraraya gelen öfke ve nefret korkusu, dünyanın ve onun üzerinde yaşayan insanların çoğunun iyi olduğuna ve en banal, en ilkel eğlencelerin çok zevk verdiği, derin hazlar sunduğu yönünde aptal bir inanca yol açar.
Sayfa 36 - Sel Yayıncılık
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.