Hoş
Ne hoş baharlar var, açıyorsun pencereyi, çekiyorsun içine o güçlü esintisiyle maviyi, yeşili, şeffafı.
Hiçbir yanımız kanarken böyle ağlamadık, korkularımızın bahçesinde vurulurken.
Şimdi ne hoş geliyor insana, akıyor zaman ve dinliyorsun alabildiğince içinin..
Taşmadım dediğinde şairin, okyanusa büründüğü ruh haliyle tanışıyorsun. Öyle bahar ki, doğmuşsun ve tüm dehlizler kaybolan yerde kalmış!
Bir iç çekiş gibi hiçliğin kıyılarına vurmamış insan. Saadetli kanatlardan süzülen o kar taneciğinin dilinde kalmamış aşk.
Sy
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.