Aşk'ın Felsefesi...
❝ Yunan mitolojisinde Androginos adlı bir varlık vardır. Androginos bir tür insanmış. Dört kollu, dört ayaklı, iki başlı olarak, bel kısmından birbirine yapışık olan, hem dişi hem erkek olan, her bakımdan kendi kendine yeten bir insan... Fakat bir gün bu yaratıklar Zeus'un gazabına uğrar ve Zeus onları tam ortadan ikiye ayırır. Sırt sırta oldukları için birbirini hiç göremeyen dişi ile erkek ömürleri boyunca birbirlerini aramaya başlamışlar. İşte onların buluştukları an aşk çıkarmış ortaya... ❞ Muhtemelen bu mit'i çok duymuşsunuzdur... Bin yıllardır mitolojilere konu olan bu hikaye, hala günümüze kadar gelmiş ve insan'ın mutluluk araçlarından biri olarak görülmüştür. Ruh eşi, sevgi, aşk vb bir sürü kavramlar...Platon, bu gibi kavramlarını ele alan, onları inceleyen ilk filozoflardan biridir. Bu eserinde de Sevgi'yi anlatıyor bizlere...
Dilimizde sevgi kavramının eş anlamlısı çok yoktur. Aşk, muhabbet, hoşlantı ve beğenme gibi birkaç alt sınıfa ayırabiliriz sadece. Ama yunancada öyle değil, daha zengin bir dildir onlarınki.
"Philia" var mesela, erdemli arkadaşça sevgiyi temsil eder. "Eros" daha tensel bir sevgidir, şehveti tutku'yu ve cinselliği içerir. Günümüzde aşk diye tanımlayabileceğimiz sevgi türü. "Agape" masum, saf, tanrısal ve şefkatli sevgidir. "Storge" vardır bir de... akrabalık ilişkilerini temsil ediyor, aile fertleri arasındaki sevgidir. Pragma ise ortak çıkarları olan insanların birbirine duyduğu sevgi ya da bağlılıktır, (o dönem Atina'sındaki evlilik ilişkileri gibi). Son olarak Philautia vardır... özsevgi, kendini sevmeyi temsil eder. Vb dahası da vardır... Bu kitapta tek bir türe odaklanmış Platon. "Eros" sevgisini anlatır bu diyaloglar. Kitapta, altı kişiden oluşan bir grup; (Phaidros, Pausanias, Eryksimakhos, Aristophanes, Agathon ve Sokrates) bir şölende toplanmış ve tüm geceyi yemek ve içkiyle geçirmek yerine konuşmayı tercih etmişlerdir. Oy birliğiyle sevgiden bahsetmeye, sevgi'yi (Tanrı Eros'u) övmeye karar vermişler. Ve sırasıyla herkes sevgi hakkında kendi düşüncelerini anlatmaya başlar. Platon bu eserinde de diyalog yöntemini kullanmıştır, yani bu altı karaktere farklı mizaçlar, zevkler ve düşünceler katarak sevgi'ye farklı açılardan bakmış ve yorumlamıştır. Bu altı kişi, sevgi nedir, niçin severiz, nasıl severiz, ve kimi (ya da neyi) severiz, gibi soruları yanıtlamaya çalışmışlar.
Kimine göre sevgi güzel ve iyidir, ve sevgiye layık olanlar da güzel ve iyi kişilerdir. Kimisi ise sevgiyi ikiye ayırır, yüce (soylu) sevgi ve çirkin (aşağılık) sevgi. Bir diğeri ise sevgi'nin erdem ve bilgeliğe ulaşmak için bir yol olduğunu savunur. Seni yukarı taşımayan sevgi, sevgi değildir der. Bir diğeri sevgi'nin düzen, uyum, ve ahenk olduğunu düşünürken karşılık olarak başka biri de sevgi'yi zıtlıkları ve düzensizlikleri bir arada tutabilen şey olarak görür. Sevgi'nin tutkuyla övüldüğü, okurken sıkılmayacağınız, hatta kendinizi o şölendeymiş gibi hissedeceğiniz, keyifli eğlenceli ama bir o kadar da düşündürücü ve yeni bakış açıları kazandıracak bir eser. Bu kadar güzel ve keyifli bir eserin keşfedilmemiş olması üzdü biraz. Takip ettiklerimden sadece 1 kişi okumuş... :/
Platon'un, 
Sokrates'in Savunması ve 
Devlet gibi zor eserleriyle değil de bunun gibi basit ve akıcı eserleriyle tanınmasını ve sevilmesini temenni ederdim...
Naçizane tavsiyemdir okuyunuz :)
··
1 artı 1'leme
·428 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.