Anadolu ve biz…
Anadolu halkının bir ruhu vardı, nüfuz edemedin.
Bir kafası vardı, aydınlatamadın.
Bir vücudu vardı, besleyemedin.
Üstünde yaşadığı bir toprak vardı! İşletemedin.
Onu, hayvanî duyguların, cehaletin, yoksulluğun ve kıtlığın elinde bıraktın.
O, katı toprakla kuru göğün arasında bir yabanî ot gibi bitti.
Şimdi, elinde orak, buraya hasada gelmişsin.
Ne ektin ki, ne biçeceksin?
Bu ısırganları, bu kuru dikenleri mi?
Tabii ayaklarına batacak.
İşte, her yanın yarılmış bir halde kanıyor ve sen, acıdan yüzünü buruşturuyorsun.
Öfkeden yumruklarını sıkıyorsun.
Sana ıstırap veren bu şey senin kendi eserindir, senin kendi eserindir…
Sayfa 111 - Ahmet Celâl.Kitabı okudu
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.