Günümüzün portresi
"antikçağda yığınların içindeki bireyin hiçbir surette değeri yoktu; hepsini önemli kılan seçkin bireydi. yaşadığımız çağ matematiksel bir eşitliğe doğru gidiyor; eşit olarak bütün sınıflarda yaklaşık şu kadar insan bir birey ediyor. önceleri seçkin birey kendine her şeyi verir ve yığınlar içindeki bireye hiçbir şey vermezdi. şimdi herkes şu sayıda insanın bir birey yaptığını biliyor ve gayet de tutarlı bir şekilde en önemsiz işler için birbirlerini topluyordur.(bir araya gelme deniyor buna, ama bu sadece kibarca). bu sebeple, üstün yetenekli tek bir insan bile kendini tefekkürden kurtaramaz çünkü çok kısa süre içinde kendinin abuk subuk bir meselenin içinde bir kesir olduğunun farkına varır, böyle olunca da dinin sonsuz özgürlüğüne ulaşamaz. birey ölümden çok, kendi başına bir şeyi riske sokma dileğine yönelik tefekkür yargısından ve itirazından korkuyor. birey artık tanrı’ya ait değildir, kendine, sevgilisine, sanatına ya da bilimine de ait değildir; bütün şeylerde tefekkürle tabi olduğunu bir soyutlanmaya ait olduğunun bilincindedir, tıpkı bir toprak kölesinin bir malikaneye ait olması gibi."
Sayfa 270Kitabı okudu
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.