Bazen de duman dudaklarından çıkar çıkmaz yoğun ve ağır,havada öylece duruyor, başka bir görüntüyü,metropollerin çatıları üzerinde biriken buhar ve kokuları, dağılmayan opak bir dumanı, ziftli yolların üzerine çöken zehirli havayı getiriyordu sahneye. Ne belleğin değişken sisleri ne de kuru saydamlığıydı bu,kentlerin üstünü bir kabuk gibi saran yanmış yaşamların yanık kalıntıları, artık akmayan bir yaşam cevheriyle şişen sünger, hareketin hayaliyle taşlaşmış yaşamları donduran geçmişin, şimdinin ve geleceğin tıkanmışlığıydı.
Sayfa 40
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.