günışığı üstündeydi
ağızlarımızın korkularımızın yüreklerimizin ciğerlerimizin kollarımızın ayaklarımızın ellerimizin
altımızda o suskun Akdeniz daha mavi
bizim hayal ettiğimizden
birkaç çığlık geçip gidiyor
havada
bir yelken bir balıkçı teknesi biri bir görünmez izleyici,
belki belli başlı hiç kimseler gülüyor belli belirsiz
oynayıp yürüyerek