Gözlerinin önünde her şey kıpkırmızı. Yeni doğan güneşin kırmızılığı değil. Fışkıran bir kanın kırmızılığı gibi değil. Donuk. Akmayan. Pıhtılaşmış. Ya da sönen bir yangının kırmızılığı. Kapkara dumanlar arasında çırpınan bir kırmızılık. Yaralı bir kırmızılık. Bazen bir kıvılcım sıçrar gibi oluyor o dumanların arasından, sonra her şey o pis karanlığa gömülüyor. Belki de güneş tümüyle yitmiştir. Işıksız bir geceye boğulmuştur yeryüzü. İnsana soluk aldırmayan, ıslak ve ağır bir havayla yoğunlaşmış, kimselerin sokaklarda dolaşmaya cesaret edemediği, bir sigara ateşinin bile görülmediği bir gece. Bir korkunç sessizlik. Daha doğrusu, dönengeçler içinde beyninin odacıklarına yükselen bir vınlama. Bir el, tüm öteki sesleri toplayıp kapatmış avcuna. Bağırmak istiyor ve kendi sesini bile duyamayacağını bilerek delice bir korkuya kapılıyor.
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.