Bir kitap okudu
84 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
20 günde okudu
Kendini ışıklandırma ötekili-ışıklandırmadan daha etkilir, çünkü bir özgürlük duygusuyla birlikte var olur.
Güven ancak bilmek ve bilmemek arasındaki bir durumda mümkündür. Güven, hakkındaki bilgisizliğime rağmen Öteki ile olumlu bir ilişki kurmak demektir. Bu da bilginin mevcut olmadığı durumda eylemi mümkün hale getirir. Her şeyi önceden bilmem durumunda güven gereksizdir.
Okur Takip Önerileri
(...) çünkü insan her yandan, her açıdan, hatta herkes tarafından aydınlatılabilir.
"Bir şeyin resmine hakim olmak varlığı, bizzat içinde olduğu halle önüne koymak ve onu bu şekilde konmuş olarak sürekli önünde bulundurmaktır."
Işık ve karanlık aynı derecede temeldir. Işık ve gölge hep birliktedir. İyinin yanında kötü vardır.
Aklın ışığı ile akılsızlığın (ya da salt duyumsallığın) karanlığı birbirini doğurur.
Tecrübe başkasıyla karşılaşmaktır. Yaşantıdaysa insan her yerde kendisiyle karşılaşır.
Zamanlama bozukluğu (Dysynchronie) zamanın yönsüz bir şekilde vızlayıp geçmesine ve parçalanıp salt nokta, atom halindeki şimdiler dizisi haline gelmesine yol açar. Böylece zaman eklemeler haline gelir ve anlatısallıktan arınır. Atomların rayihası yoktur. Mecazi bir cazibenin, anlatısal bir çekim gücünün onları birleştirerek rayihalar saçan moleküller haline getirmesi gerekir önce. Rayiha saçabilenler karmaşık, anlatısal yapılardır sadece. İvme kendi başına asıl problem olmadığı için çözüm de yavaşlama değildir. Yavaşlama kendi başına bir ölçü, bir ritim, bir rayiha üretmez. Boşluğa düşmeyi engellemez.
Mekan, düzgünleştirildiği, pürüzlerinden arındırıldığı ve içi boşaltıldığında şeffaflaşır. Şeffaf mekan semantik açısından fakirdir. Anlamlar ancak eşikler ve geçişlerle, yani engellerle ortaya çıkar. Çocuğun ilk mekan deneyimi de bir eşik deneyimdir. Eşikler ve geçişler gizemin, müphemliğin, değişimin, ölümün, korkunun olduğu kadar özlemin, umudun ve beklentinin de alanlarıdır.
"Hiçbir sahne kalmadığında ve her şey acımasız bir şeffaflığa kavuştuğunda" toplum müstehcenleşir.
Düşünme önceden hesaplanmış rotayı izlemez, açıklarda yol alır.
Müzik ancak resme tefekkür dolu bir mesafede duyulur.
Gözle resmin dolaysız temasından doğan kısa devredeyse susar.
"Müzik" ancak "gözler kapandığında" ortaya çıkar.
Hatırladığım bir fotoğrafı karşımda duran bir fotoğraftan daha iyi biliyor olmam mümkündür ...