Kitabın sonu sizi çok ters köşe yapacak ve minik bir beyin yanması olacak Araf değil miydi ya neden Turna hastanede diye. O kısım şaşırtıcıydı, bu şekilde ters köşe yapan kitapları seviyorum o yüzden benim için zevkliydi okuması. Ayrıca psikoloji sevenler bu kitabı severler. Bu hikaye ağır bir çocukluk travması geçiren Turnanın hikayesi. Şizofrenik semptomlar geçiriyor ve hikayeyi okurken önce ne olduğunu anlayamıyorsunuz. Kitabın sonunda çözüyorsunuz olayı, ustaca bir son olmuş. Kitabı okurken Turna'nın yalnızlığı ve çaresizliği içimi parçaladı. Bir alıntı vermek istiyorum. "Artık oyunlar oynamak istemiyorum. Mutlu görünmek için taktığım o sahte maskelerden yoruldum. Beni anlasınlar istiyorum. Beni görsünler. Yalnızlığıma sahip çıksınlar. Yapmıyorlar. Herkes bir koşturma içinde. Herkes gereksiz telaşların peşine düşmüş. Hörmüyorlar. Duymuyorlar. Anlamıyorlar. (sf225) " Kitabın sonunda Turna'nın kendisini öldürdüğünü sandığımda çok üzüldüm ama iyiki yazar o şekilde bitirmemiş. Öyle bitirseydi çok üzülürdüm. Turna'nın veda yazısında kendi hayatına son verirken." Sakın kızma bana, ölümden başka bir yol yok. Sayende aşkı tatmış biri olarak gideceğim bu hayattan. Üzgünüm. Bu kadar bencil olduğum için beni affet. Dayanacak gücüm kalmadı artık. Seni ölünce bile seveceğim. Karanlık nedir asla bilmeyeceksin" hep yanında olacağım demesi üzücüydü. Sevdiği kişinin acı çekmesini istememesi, kendisi yalnızlıktan kendisiyle konuşacak seviyedeyken karşısındaki insanın hep yanında olacağını ve hep sevildiğini hissettirip gitmeye kalkması çok üzücüydü. Neyse duygusal değilseniz hiç etkikenmezsiniz ve bu kitabı sevmezsiniz çünkü mantıksız gelir size lakin benim gibi duygusal okuyucu kitlesiyseniz bu kısımlardan etkilenirsiniz ve heyecanlı bir okuma deneyimi sunar. Son minik tiyom: sonu iyi bitiyor o yüzden üzüntünüz geçiyor, okumaya değer.

Arafın İki YüzüBurcu Yılmaz · Nemesis Kitap Yayınları · 202019 okunma

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Canan