Bir zamanlar savaş, toplum-ların somut gerçeklikle bağlarının kopmamasını sağlayan başlica bir araçtı. Hangi çağda olursa olsun iktidarlar yönettikleri insanlara dünyaya dair uydurma bir bakış açısı dayatsalar da, askeri güçlerini zayıflatmayla sonuçlanabilecek bir aldatmacayı desteklemeye cesaret edememişlerdir. Yenilgi, bağımsızlığın elden gitmesi veya istenmeyen bir sonuçla karşı karşıya kalmak anlamına geldiği sürece, yenilgiye karşı ciddi önlemler almak gerekiyordu. Somut gerçekler görmezden gelinemezd.iFelsefe, din, ahlak ya da politikada iki kere iki beş edebilirdi fakat bir silah ya da uçak tasarımı sözkonusu olduğunda, iki kere iki dört ederdi. Güçsüz devletler elbet bir gün fethedilirdi, güç elde etme mücadelesinde hayallere yer yoktu. Dahası, güçlü olmak için geçmişten ders çıkarmak gerekliydi, bu da geçmişte ne olduğuna dair bir bilgiye sahip olmak anlamına geliyordu. Elbette gazeteler ve tarih kitapları her zaman taraflı ve önyargılıydı fakat bugünkü gibi bir sahtekârlık yapmak olanaksızdı. Savaş, akıl sağlığını korumak için kesin bir güvenceydi ve özellikle de yönetici sınıflar için güvencelerin en önemlisiydi.
Sayfa 199 - YakamozKitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.