Aslında yaşam ne garip, sanılanın aksine boş duran çöl kadar sade. Onu zorlaştıran bizleriz, yokuşa süren, gereksiz şekilde detaylandıran, zor koşullar ekleyen, anlayışsız ve kaba hale getiren. İllaki bir detay olacaksa biraz renk katmalı bu boş manzaraya. Sevginin rengini mesela, şefkatin, bağlılığın, güvenin rengini, dostluğun, hoşgörünün, samimiyetim ve zengin bir hayal gücünün rengini eklemeli bu tabloya. İşte o zaman cenneti görmek için ölmeye gerek kalmaz, adeta yaşarız onu bu dünyada...
Sayfa 172Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.